Birleşik Krallık'taki Türk/Kürt/Kıbrıs Türk toplumlarının çoğunluğu (~200.000) Kuzey Londra'da yaşıyor ve ekonomik faaliyetleri gıda, konaklama ve perakende sektörlerinde yoğunlaşıyor – örneğin kebap ve kafeler, tekel bayileri ve süpermarketler gibi.

Toplumun çoğunluğu iş güvencesizliği, kötü çalışma koşulları, düşük ücretler, fazla mesai ve zaman zaman yasal haklardan yoksunluk sorunlarıyla karşı karşıyadırlar. Tüm bu faktörler, göçmen halkı genel toplumdan izole bir şekilde çalışmaya ve yaşamaya mahkûm etmekte, iş ve sosyal yaşamları üzerinde zincirleme etkilere neden olmaktadır. Erkekler geçimi sağlayanlar olarak algılandığından, bu alanlardaki işçilerin çoğunluğu erkek; kadınların genellikle mutfak, ev işleri ve çocuk yetiştirme ile sınırlı bir yaşam alanında, evde kalmaları beklenmektedir.

Bu toplumların tahminen 50.000 üyesi Hackney, Haringey, Islington ve Enfield ilçelerinde ve çevresinde yaşamaktadırlar. Ülkeye yeni gelmiş kesimlerin yanında, kısmen yerleşmiş ancak eğitim, istihdam ve sosyal konularda hala yardıma ihtiyaç duyan ve aynı zamanda sosyal destek nedenliyle toplumsal kuruluş ve çevrelerle ilişkilerini sürdüren kesimlerden oluşmaktadır.

Bu üç grup içinde farklı ihtiyaçları bulunan farklı yaş grupları mevcuttur. Göçmenlik deneyiminin başlangıcında göçmenlik, istihdam, sosyal yardım, barınma, İngilizce eğitimi (ESOL) ve sosyal destek başlıca ihtiyaçlar durumunda. Yeni gelenleri yönelik destek ağları olmadığı koşullarda, hızla yalnızlaşabilir, geçici konutlarda sıkışıp kalabilir ve eğitim ve entegrasyon fırsatlarını kaçırabilirler. Toplumla günlük temelde ilişki kurmakta, entegre olmak ve yeni bir yaşam kurmak için yoğun desteğe ihtiyaç duymaktadırlar.

Ataerkil sosyal pratik ve bakış açılarının yaygın olduğu bir toplum olarak, yaşlı kadınlar, ülkeye yeni gelenler ve çocuk bakımı/aile yükümlülüğü olan kadınlar daha da ötekileştiriliyor. Bu kadınlar genellikle izole ve savunmasız yaşamlar sürdürüyorlar. İkinci dil olarak İngilizce ile iletişimin önündeki engellerle diğer toplum hizmetlerine erişilmiyor ve birçoğu sosyal ve duygusal sorunlar yaşıyor. Özgüven ve başarı algısı eksikliği ve iletişimdeki engeller, entegre olmalarının önüne geçtiği gibi uygun yardım, öğrenme, gelişim veya istihdam fırsatlarını sınırlamakta, yalnızlıklarını daha da derinleştirmekte. Çoğunlukla evde kalıyorlar, ilişkileri aynı mahallede kendi toplumlarından olan komşularla ve yerel Türk dükkanları veya restoranlarıyla sınırlı kalıyor. Hem göçmen hem de bu ülkenin büyük kentlerinin gençleri olarak Türk ve Kürt gençleri, Hackney ve Haringey'deki en düşük eğitim başarılarına ve çocukluk çağı obezitesi yoğun olan kesimler olarak ciddi sorunlarla karşı karşıyadır. Genel toplumda varolan istihdam fırsatları ve hizmetlerine erişimde güçlükler çekmekte, okullarda yetersiz performans göstermektedirler. İngiltere'ye yeni geldikleri için, dil problemi, ailevi zorluklar yaşamakta, desteğe ve teşvike ihtiyaç duymaktadırlar. Yerel hizmetlerin farkında değiller veya bunlara hiç katılmıyorlar. Eğitim sisteminde, işgücü piyasasında ve hatta sosyal hizmetlere erişimde sık sık ayrımcılığa maruz kalmaya devam ediyorlar.

Daha fazla bilgi için aşağıdaki linke tıklayın.

http://sprc.info/wp-content/uploads/2013/07/DayMer-Final-Report-final.pdf